Emre. Annesi başarılı bir yazar. Babası çok çalışan bir mimar. Sakin yapılı iyi huylu bir çocuk Emre. Eğer bir kardeşi olsaydı daha da mutlu olurdu tabi. Koca evde tek çocuk olmanın, tek olmanın ve yalnızlık hissininin oluşturduğu koca boşluğu dolduran yegane arkadaşı ise Eren'di. Hatta tek arkadaşı. Ama Eren'i sadece Emre görebilir ve duyabilirdi. Bu yüzden gün geçtikçe daha da yalnızlaşır Emre. Bir gün olumsuz davranışları dikkat çeker ve öğretmeni Pedegog tavsiye eder. Aile, Yağmur ve Sezgin ile tanışmış olur. Bu insanları bir araya getiren Emre olsa da aslında hepside geçmişlerinden izler taşır. Peki geçmişten, Emre'nin hayali arkadaşından ve giderek kötü şeyler yapmaya başlayan Eren'den kurtulabilecekler mi?
Ben kitabı genel hatları ile sevdim. Gerilim dozu, yükselişleri ve inişleri çok iyiydi. Mekan tavsirleri aralarındaki bağlantı da güzel aktarılmış ve adım adım karakterler ile birlikte siz de keşfediyorsunuz. Sonu için kendi kafamdaki kurgu çok farklıydı. Ama finali de tam yerindeydi.
Sevdiğim alıntıları bırakıp gidiyorum ve keyifli okumalar diliyorum.
"Sıradan hayatların sıra dışı çekiciliği diye düşündü. Herkes hayatın monotonluğundan sıkılır, değişikliğe zorlardı kendini. Ancak aslında istedikleri bu muydu? Korku ve endişenin hakim olduğu, belirsizliklerin kol gezdiği sokaklar mıydı insanların istediği?" (145)
"Ölüm, her daim yaşayanları kıskanır ve yanına çekmek için mücadele ederdi." (245)
Origamilere bayıldım
YanıtlaSil