"ANAΓKH"
İşte her şey bu kelime ile başladı. Victor Hugo 'nun esinlenmesi ve yıllara meydan okuyan bu nadide eseri yazmasının hikayesi. Tek bir kelime ile başladı. Kader.
Baştan pes etmek üzereydim. Nedeni yaklaşık 150 sayfa süren betimlemeler, tavsirler. Tabii ki bu kısımda karakterleri de tanıtmaya başlamıştı yazarımız. Direndim.
Sonuç. İyi ki okumuşum. Başlar başlamaz koca bir kalabalığın ortasına düşüyoruz. Krallar Günü ve Deliler Bayramı. Paris halkı sokakta. Tanıdık simalar işte burada gün yüzüne çıkıyor. Serseri Kardeş Joannes, yazar Pierre Corneille, Notre Dame 'ın çancısı Quasimodo, çingene dansçımız Esmeralda.
"Aslında ona da hak verilebilirdi: Kötülüğü belki de doğuştan gelmiyordu. İnsanların arasında ilk adımlarını attığında alaylara maruz kaldığını, dışlandığını hissetmişti. İnsanlar onunla ya alay ediyor ya da ona lanet oluyorlardı. Büyüdükçe, etrafını sadece kinden oluşan bir duvarın çevrelediğini fark etmişti. Bu durumu kabullenip genel kötülük eğilimini benimsemiş, kendisini yaralayan silahı eline almıştı."
Üç Rahibenin bulduğu çocuk. Sahipsiz çocukların bırakıldığı bankta bulundu. Başdiyakoz evlat edindi. Notre Dame'ın çancısı oldu. Quasimodo. Bir gözü görmez, kulakları duymaz ama Baydiyakoz'un öğrettiği kadar konuşma bilir.
Yolları Esmeralda ile nasıl mı kesişti. Bu kadersiz kız bahtını da yanında taşırdı çünkü. Aynı keçisi Djali gibi. Yanlış zamanda yanlış yerdeydi. Belki de doğruydu. Ta ki üçüncü şahıs o ana musallat olana kadar. Gerisi sizde.
Keyifli bir okuma oldu. Dediğim gibi ilk başlarda çok zorlandım. Ama uzun zamandır aklımda olan bir eserdi. İyi ki okumuşum diyor sizlere de keyifli okumalar diliyorum.
#alıntılar
"..., bu sarayda körlerin görmeye, topalların koşmaya başladığını görüyorum: Peki Yüce İsa nerede?"
"Katedrallerimizin bu yaşlı kraliçesinin yüzündeki kırışıklığın yanında hep bir yara izi vardır. Tenpus edax, homo edacior; bu deyişi tüm kalbimle şöyle çevirebilirim: Zamanın gözü kördür, insan ahmaktır."
"Kadınların içgüdüleri erkeklerin zekasından daha çabuk harekete geçip tepki verir. Karşılarında bir düşman vardı, hepsi bunu hissediyor, ittifak yapmalarını gerektiğini biliyorlardı."
"Ortaçağ'da, bir bina tamamlandığında, toprağın altındaki bölümü neredeyse toprağın üzerindeki bölümüne denk bir büyüklüğe sahip olurdu."
